bugün, saat 4, sirkeci

peki tüm o gözyaşları nereye gidiyor
hangi okyanus, onlarla beslenmenin ağırlığını alabilir
hangi ağaç, köklerinden kabul edebilir onu
hangi sözcükler ıslanmadı gözyaşlarının altında
hangi şemsiye korur bizi gözlerimizdeki bulutlardan
parmaklarıyla dokunuverir insanlar bulutlarımıza
ağır bir yağmur başlar
kayalar tıkar boğazımızı
kelimeler çıkamaz
inemez de!

en çok da böyle anlarda "ama.." diye açılmak ister ağız
ama.. ne
ama.. kim
ama.. neden
lakin elde var:
birbirine kenetlenen dudaklar..

peki ya tüm bu gözyaşları da gidince,
geriye ne kalıyor?

foto: aynı gün, okul, lomo.