ne sen var, ben yok, biz sarhoş

ben bir mia değilim, ayak masajı istemiyorum
ben bir betty değilim, hayatını yüzseksenderece döndüremem
ben bir marla değilim, "senden çocuk düşürmek istiyorum" diyemem
ben bir eloise değilim, çıplak ayakla dolaşamam
ben bir mathilda değilim, kinimi biriktirip intikam alamam
ben bir amelie değilim, rastlantıları takip edemem
ben bir ana değilim, çekip gidersen seni affedemem
ben bir clementine değilim, seni hafızamdan sildiremem


sen bir vincent değilsin, dans etmeyi sevmezsin
sen bir zorg değilsin, fedakarlığının da bir sınırı var
sen bir tyler değilsin, yara izin olmadı hiç
sen bir tom tom değilsin, bana şiirler okuyup şarkılar söylemezsin
sen bir leon değilsin, süt içmeyi sevmezsin
sen bir nino değilsin, rastlantıları takip edemezsin
sen bir otto değilsin, bana kağıttan uçak yollamazsın
sen bir joel değilsin, beni yeniden bulmak için çabalamazsın



ben d.
sen kimsin?

Ne Kadınlar Gördüm....(zaten öldüler)

inançlara göre kitapların indirildiği bir dünyada şu konu gözardı edilmişti:
kadınların
kafa
karışıklığı

neden bu "ufak" detay atlanıldı?

bu koşullarda, hangi kadını ikna edebilirsiniz inanması için o tanrıya? peki ya tanrı, neden unutmuştu "adam"lara kalp koymayı? bu "ufak" detay atlanırken, adamlara en istenilmeyen şey, cinayet işleme soğukkanlılığı atfedilmişti.
detaylar ve ebatlarındaki ufaklık giderek can acıtıcı..
kadınların kutsal kitabı yüzyıllar önce filan gelmedi. kadınlar, o kitapları kendileri yazıyorlar. isterlerse puantiye diyorlar nokta denen imla belirtecine. kalem yerine gözyaşı kullanıyorlar. kendi birimlerini kendileri seçiyorlar. (ay birimi?)
tüm bu karışıklık ve hayal etkeni içerisinde, bir de çocukları var kadınların. "hiç çocuk"ları..
hiç çocuğu, kadın olmanın bir yan koşulu gibi. ama bunun sevişmeyle alakası yok. o çocuk, kadının içine dikilmiş gibi. bir zaman gelip de ona veda etmek isterse kadın, yarıklarla dolu olacak.

çünkü her erkek kadının hayatını mahvetmek adına kurulmuş bir saatli bomba gibi. ve her kadın da kendisini profesyonel bomba imha insanı sanıyordu. fakat bomba elinde patlıyordu çoğu an.

"12 yaşındayken içlerinde koşmaya başlayan o vahşi atı nasıl da yakalıyorlar? nasıl korkup, dizginliyorlar? ya da tam olarak nedir bu cinayetin sebebi?...
...keşke sevmeye ve sevilmeye bu kadar ihtiyacımız olmasa, o ihtiyaç bizi uysal, evcil atlara dönüştürmese.."

(fotoğraf)