sabahları, daha kent giyinmemiştir. soyunukken tüm haliyle senin karşında olur. kent deyince öyle ahım şahım bir şey de beklemeyin benden. ne bir istanbul boğazı mevcut ne de koca bir yeşillik.
apartman.. apartman.. apartman..
ama bazen bunun bile güzelliği olacağına inanmazken insan.. görüyor bunu.. tabi sabahları..
kadınlar daha makyajlarını yapmamışken, saçları darmadağınık iken, daha ilkokul çocuklarının gözlerinden inmemişken uyku.. erkeklerin kafaları bulanmamışken..
görüyor insan..
her sabah, bir araba camın ardından izliyorum kentin sabah halini. her sabah başka bir şey söylüyor. her sabah başka bir şey gösteriyor.
sadece o an sevebiliyorum bu kenti.
bir de geceleri..
ama sabahları, yeni uyanmışken kent.. bir başka güzel oluyor.
